“Yandın, çık” değil artık “Öldün, çık!”
“O kapkara bulutları
Dağıtıp atmalı
Herkesin yüzünde
Bir küçük tebessüm olmalı”
…
“Hayat gülünce çok güzel.”
23 Nisanların, çocuklara ait özel günlerin en keyifli en anlamlı şarkısıydı, Fatih Peşmen’in yazıp bestelediği “Tebessüm” şarkısı.
Bu hayat dolu, çocukça bakışı en güzel ifade eden şarkı bugünlerde çok popüler olmuş bir TRT iç yapımı olan “GASSAL” dizisinin jenerik müziği olarak tercih edildi.
Malumunuz o ki GASSAL esasen “Ölü Yıkayıcısı”. Evet hayatın içinde hatta merkezinde olan bir kavram ölüm. Ya çocuklar için öyle mi? Öyle mi olması gerekiyor?
Belli ki dizinin senaristi, yapımcısı yahut yönetmeni içerikle tezat oluşturarak bir anomali oluşturmaya dikkat çekmeye, izleyicinin ağzında buruk bir tat oluşturmaya çalışmış. Elbette dizi konusuyla belli bir noktada bağlantı kurulacaktır. Ancak sormamız gerekiyor.
Gerçekten bu şart mıydı?
Gelelim bir başka “çocuk dünyası müdahalesine”.
NETFLİX’ in bir yapımı olan Squid Game yetişkinler için yazılmış ve çekilmiş şeklinde ifade edilse dahi neredeyse yetişkinlerden çok çocuklar tarafından izlendi. Dizinin temel kurgusu geleneksel çocuk oyunları içerisine serpiştirilen ölüm tuzaklarından oyuncuların kurtulması. Tabi ki bu sahnelere çocuk şarkıları ve çocuk dansları eşlik ediyor.
Çocuklar gülerek şen kahkahalar atarak ölüme bulanmış bu geleneksel çocuk oyunlarını, okul bahçelerinde, mahalle aralarında dizi yapımının sunumu şeklinde tekrar ederek oynuyor.
Artık oyunlarda “Yandın, çık!” değil “Öldün çık!” sesleri yükseliyor.
Bu kasıtlı ya da bilinçsiz müdahaleler karşında en başta ailelerin ses yükseltmesi elzem.
Ey yetişkinler dünyayı yakıp yıkmanın yetmedi bari çocukların temiz, aydınlık dünyasından uzak durun.