Bir işçi sağlık problemi olduğunda iş yerinden hastaneye gitmek için bir belge alıyor, vizite kağıdını o belgeye ekliyor ve SSKhastanesinin yolunu tutuyor. Eğer sıra alabilirse o gün, alamazsa ertesi gün muayene oluyor. Doktorun yazdığı reçete ile alt katta bulunan eczaneye iniyor ve o kabus dolu dakikalar başlıyor.Diğer hastalarla beraber ilaç kuyruğunda ilacı verecek olan kişinin azarlarını işiterek bekliyor.Ve sıra ona geldiğinde dört kalem ilaçtan sadece ikisini alıyor.Diğer ikisini sorduğunda azarı tekrar işitiyor ve “ilaç yok , iki gün sonra gel” cevabını alarak evinin yolunu tutuyor. Ve bu işçi kardeşimiz her şeye rağmen insan olduğunu unutmamak için çaba gösteriyor.
Bir öğretmen hastaneye gitmek için önce okulun katibine daktilo yazısı ile bir sevk kağıdı hazırlatıyor. O sevk kağıdını kayıt yaptırıp okul müdürüne imzalatıyor. Sonra sağlık ocağına gidiyor zira hastaneye gidebilmesi için buradan geçmek zorunda.Sıra öğretmene geldiğinde sağlık ocağındaki doktora hastanede gitmek istediği branşı söylüyor ve doktor o branşa sevki uygundur diye yazarak gönderiyor. Öğretmenimiz hastaneye ulaştığında sıra gişesinden o doktorun sırasının dolduğunu öğreniyor ve ertesi gün erken gelerek sıra alması gerektiğini öğreniyor.Ertesi gün muayene olan öğretmenimiz eczaneye giderek var olan ilaçlarını alıp onlarla iyileşmeye çalışıyor.
Bugün ise işçimiz de öğretmenimiz de hiçbir işlem gerekmeksizin online randevu alarak saati geldiğinde devlet hastanesinde muayenesini oluyor.İstediği eczaneye gidiyor. O eczanenin ikram ettiği çayı yudumlarken ilaçları hazırlanıyor.Bu kadar kısa ve öz.
Ve bu işçimiz ve memurumuz kendilerine insan olduğunu her manasıyla yaşatan bu hizmete minnettar olarak huzur içinde dönüyor evlerine.Değerli okurlar bu hizmeti kimin yaptığının veya yapacağının hiçbir önemi yok.A veya B partisi hiç önemli değil. Çünkü bu olması gereken bir hizmet.Önceden neden olmuyordu o tartışılır.Tek gerçek bu hizmeti halkla buluşturanlara ‘Allah razı olsun’ diyebilmektir.
Saygılarımla, sağlıklı günler dilerim.