Hz.Muhammed (SAV) öyle bir zattır ki; bütün peygamberlerin reisidir; onları tasdik ediyor.Çünkü dini(İslam Dini) bütün dinlerin esasatına câmi’dir.Bütün evliyanın başıdır.Şems-i Risaleti (Peygamberlik güneşi)ile onları terbiye ve tenvir (aydınlatmak) ediyor.
Kainat bir şeceredir(ağaç). Anasır (Bir şeyin meydana gelmesine sebep olan temel esaslar. Elementler )onun dallarıdır. Nebatat yapraklarıdır.Hayvanat onun çiçekleridir.İnsanlar onun semereleridir (meyvesi).Bu semerelerden en ziyadar ,nurlu ,Ahsen (güzel),Ekrem,eşref, Seyyid-ül Enbiya Ve-l Mürselîn,Habib-i Rabb-ül Âlemin Hz.Muhammed’dir. ((SAV).
Ve aynı şekilde insan ,hilkat (yaratılış) semeresi olduğundan anlaşılır ki: insanlardan bir çekirdek var ki,Cenab-ı Hak Şecere-i Hilkat-i (yaratılış ağacı) o çekirdekten inbat (Nebâtı bitirme. Tohumu yere dikip yeşillendirme. Nebâtın bitmesini sağlama)etmiştir.O çekirdekte ancak ve ancak bütün ehl-i kemalin ve belki nev-i beşerin (İnsanlar, beşer nev'i) nısfının (yarısının) ittifakıyla ,Seyyidül Enam Hz. Muhammed Aleyhissalâtü Vessalam’dır.
Bak ,o zât öyle bir maksad ,öyle bir gaye için saadet isteyip dua ediyor ki,insanı ve bütün mahlukatı esfel-i safilîn(Cehennem. İnsanoğlunun yaratılış sistemindeki en aşağıdaki eşyaî makamdaki kulluk hayatının negatif ucundaki en alt durağı )olan fena-yı mutlaka sukuttan ,kıymetsizlikten ,faidesizlikten, abesiyetten,a’lâ-yı illiyen(yücelerin en yücesi; en ileri nokta.; cennetteki üstün makam) olan kıymete ,bekaya (Kalıcılık, ölmezlik )ulvî vazifeye ,mektubat-ı samedaniye (Samed olan Allah'a ait mektupları) olması derecesine çıkarıyor.Bak , hem öyle yüksek bir fizar-ı istimdatkarane (İmdat ve yardım isteyen bir edâ ile inleme) ile istiyor ve öyle tatlı bir niyaz-ı istirhamkarane (Rahmet dilercesine dua ) ile yalvarıyor ki,güya bütün mevcudata ,semavata ,arşa işittirip,vecde(Hak'tan gelen tecelliler demektir ) getirip, duasına “Âmin! Allahümme âmîn” dedirtiyor.
Acaba bütün Benî Âdemi (İnsanoğlu)arkasına alıp ,şu arz (dünya) üstünde durup arş-ı a’zama (Kâinatın dairei a'zamiyesinin ünvanı) ,müteveciyen el kaldırıp ,nev-i beşerin hülâsa-i ubudiyetini (İbadetin, kulluğun özü) câmi hakikat-ı ubudiyet-i Ahmediye(A:S:M) için dua eden şu şeref-i nev-i insan (İnsanlığın şerefi) ve ferîd-i kevn-ü zaman (Bütün varlıkların en değerlisi ve bütün zamanlarda biricik ve tek olan) olan Fahr-i Kainat (Bütün alemin kendisi ile şeref bulduğu, iftihar ettiği Hz. Muhammed (A.S.M.) ne istiyor,dinleyelim.
Bak,kendine ve ümmetine saadet-i ebediye (Büyük ve ebedi saadet) istiyor,beka ,istiyor,cennet istiyor.Hem mevcudat âyinelerinde cemallerini gösteren bütün esma-ikudsiye-i ilahiye(Allah'ın her türlü kusur ve eksiklikten yüce olan isimleri ) ile beraber istiyor; o esmadan şefaat talep ediyor,görüyorsun.
Eğer ,ahretin hesapsız esbab-ı mûcibesi (gerektiren sebepler) ,delail-i vücudu (varlığının delileri)olmasa idi yalnız şu zâtın tek duası ,baharımızın icadı kadar Halik-ı Rahim’in kudretine hafif gelen şu cennet’in binasına sebebiyet verecekti.Demek ki,nasıl ki,o zâtın risaleti (elçilik. Peygamberlik),şu dâr-ı imtihanın(İmtihan yeri ) açılmasına sebebiyet verdi. Levlake hadisi olarak bilinen "Sen olmasaydın, ey Habîbim, felekleri (kâinatı) yaratmazdım" sırrına mazhar oldu;onun gibi ubudiyeti (kulluğu)daha öteki dâr-ı saadetin açılmasına sebebiyet verdi.
Hem bu zât’ın gidişatından görünüyor ki: O ,görmüş ,görüyor ve gördüğünü söylüyor. Hem ; “nimetleriyle perverde (terbiye görmüş, yetişmiş kişi) eden şu semavat ve arzın ilahı bizden ne istiyor ,marziyatı nedir?” Pek sağlam olarak bize ders veriyor.Hem bunlar gibi daha pek çok merak-aver (merak verici,merak veren),lüzumlu hakiki ders veren bu zâta karşı her şeyi bırakıp ona koşmak ,onu dinlemek lazım gelirken ;ekser (çoğunluk) insanlara ne olmuş ki,sağır olup ,kör olmuşlar,belki, divane olmuşlar ki ;bu hakkı görmüyorlar,bu hakkı işitmiyorlar,anlamıyorlar?
Elbette Hz.Muhammed Aleyhissalâtü Vessalam,benî âdemin medar-ı şerefi ve bu alemin medar-ı iftiharıdır.Fahr-i Âlem,ve Şeref-i Ben-i Adem denilmesi pek layıktır ve onun elinde bulunan Ferman-ı Rahman olan Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyyan’ın haşmet-i saltanat-ı manevisinin (bu kainatın manevi güneşi ve Halıkımızın en parlak bir bürhanı ) nısf-ı arzı (Dünyanın yarısı) istilası ve şahsi kemalâtı ve yüksek hasletleri gösteriyor ki; bu âlem de en mühim zât budur,Yaratıcımız hakkında en mühim söz onundur.
Sevgili Peygamberimiz (sas)'in dünyaya teşrif ettikleri [20 Nisan 571 Pazartesi] Rabiülevvel ayının 12. gecesidir ki buna Mevlidi Nebi [Kutlu Doğum] denir. Kâinat ve beşeriyetin yüzyıllardır yolunu gözlediği o Peygamberler Peygamberi'nin doğum günüdür bugün.Bugün münasebetiyle efendimizi size anlatmaya çalıştım. Yazıma son verirken dua ile bitirmek istiyorum.
Ey âlemlerin Rabbi Allahım! Sana sonsuz hamd ü sena, Efendimiz Hazreti Muhammed (sallallahü aleyhi vesellem)’e ve âl ü ashabına nihayetsiz salât ve selam ediyor, başta makam-ı ferdiyetin sahibi Ferd-i Ferîd Efendimiz olmak üzere Bedir gazvesine katılan, katılıp ilklerden olma mazhariyetiyle serfiraz bulunan ashabının mübarek isimlerini zikrederek huzurunda Sana yalvarıyorum ;
Ülkemize birlik dirlik lütfeyle ,devletimizi hiçbir şer odakları ve düşmanların önünde asla mağlup eyleme, devlet düşmanlarına ,insi ve cini şeyanlara fırsat verme Allah’ım.Güvenlik güçlerimize görünen ve görünmeyen düşmanların şerlerinden onları muhafaza eyle ya rabbim. Allahım bizleri ve gelecek nesilleri Peygamberimiz (SAV) yaraşır nesilleeyle amin…
Hoşça kalın…
Hoşça kalın…
